من نه عاشق آقا احسانم و نه هیچگونه نسبت فامیلی با ایشون دارم...
فقط و فقط طرفـــدارم...اونم از نوع سرســــختش...
پس وقتی میای اینجا نه حق داری به من توهین کنی و نه به آقـــای علیخانی!
سلام...
چند شبه به یاد روزای اینجا بودن، کامنتاتونو مرور میکنم....
کلی دلم تنگ اون روزا و اون حال و هواست....
و حسرت میخورم که ارتباطم با خیلیاتون قطع شده و از اونجایی که سالهاست که اینجا نمینویسم، احتمالا برای همیشه گمتون کردم.
نمیدونم هنوز شانسی هست یا نه...
ولی....
اگه هنوزم به اینجا سر میزنید، لطفا برام بنویسید...
فعالیتم اینجا قرار نیست هیچ وقت دوباره شروع بشه....این پست صرفا برای پیدا کردن شماهاست❤
مهربونترین ها....دیگه وقتِ رفتنه...
اینجا برای من پر از حس های خوبه...اونقدر اینجا خاطره ساختم که به اندازه ی تمام عمرم بسمه....
بهترین و دوست داشتنی ترین تجربه ی وبلاگ نویسیِ من اینجا و با این وبلاگ بود...
ممنونم که همراه بودین و هرازگاهی به اینجا سر میزدین...
ببخشید اگر این چند وقتِ آخر دنیای طرفداری همون دنیای طرفداریِ سابق نبود...
ببخشید اگر به هر دلیلی حرفی زدم که ناراحتتون کردم...
ببخشید اگر اینجارو دوست نداشتین....
نمیگم همه ی تلاشمو..چون واقعا این چند وقتِ آخر اینطور نبود...اما همیشه تلاش کردم که با قدرت ادامه بدم...
برام سخته که از دنج ترین جای دنیای مجازیم خداحافظی کنم....
تا همیشه طرفدار جناب علیخانی میمونم و از سبک اجراشون حمایت میکنم...
اما تصمیم گرفتم که اگر طرفداری هم قراره صورت بگیره اونو تو دنیای واقعی تجربه کنم...
الان میتونم بگم که تصمیم دارم دنیای مجازیو ترک کنم...
نمیدونم شاید یک روزی دوباره اینجارو شروع کردم...از نو...
به قول شاعر:
به پایان آمد این دفتر...حکایت همچنان باقیست....
خدانگهدار
شروع: 22 مرداد92
پایان:12فروردین96
هر طلوع نويد شادي تازه ايست...
تلألو خورشيد غم ديروز را مي برد...
و چه چيزي بهتر از اين كه هر صبح منتظر باشي تا شعفي نو به استقبالت بيايد....
#ﻓﺮﻭﻍ_ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ
#رابرت_فراست
مُهرِ سکوت و به نگاهت مُهرِ مِهر..
باید یاد بگیری خوب نگاه کنی، با مهربانی نگاه کنی.
باید چشمانت نقش انتقال‌دهنده را برایت بازی کند، باید لبخند را قاب کنی روی صورتت، بی‌صدا...
گاهی تنها باید نظاره گر باشی. صدا را، حرف را که بگذاری کنار، باید یاد بگیری خوب بشنوی،
خوب نگاه کنی و خوب لبخند بزنی...
گاهی باید سکوت را بدوزی به لب‌هات...
گاهی برای فهمیدنِ سکوتِ دیگری باید بی‌صدا شوی...
ز بی‌کران...
ز بی‌کران...
دنیا را کسانی از بین می برند که بدون کوچکترین واکنشی نظاره می کنند...
#اریک امانوئل اشمیت
و پلك، پرده‌ايست كه منظره را عميق‌تر مى‌كند...
بگذار رودخانه از تو بگذرد و سنگ‌هاش در خستگى‌ات ته‌نشين شوند...
بگذار بخشى زنده از مرگ باشى و ريشه‌ها به اعماقت اعتماد كنند...
جنگل تنها يك درخت است...
كه در هزاران شكل از خاك گريخته است...
+مرسی از قبیله جان بابت این تولد و زحمت هاش
+آرزومندِ حالِ خوبِ احسان جانِ علیخانی هستیم
می‌نشیند درست نوکِ درخت و از آن بالا، از لای شاخ و برگ‌های انبوه و در هم تنیده،
تمامِ باغ و آدم هایش را زیر نظر می‌گیرد...
با تکانِ آرامی به خودم می‌آیم و سرم را که از روی کتاب بلند میکنم،
چهاردیواریِ داستان فرو می‌ریزد و در چشم به هم زدنی،
از لابه‌لای درختانِ میوه‌ی باغِ دماوند پرت می‌شوم به اتاقم،جایی درست وسط واقعیت!
سرمای موذیانه‌ای زیر پوستم می‌خزد، از درون می‌لرزم و گوش‌هایم پر از صدای باران میشود.
بارانِ کِسِل و بی‌حوصله‌ی زمستانی...
غرقِ دنیای دیگری بودم؛ دنیایی بی‌صدا و سبک اما پر از تصویر، دنیای کلمه و احساس، دنیای شگفت انگیزِ داستان!
#سارا_نوشت
پ.ن1: گاهی داستان پناهگاهِ امنی برای ذهنِ پریشان است. برای فرار از عصر‌های پر از کسالتِ زمستان...
پ.ن2:هیچ وقت...تاکید میکنم...هیچ وقت ظاهر زندگی بقیه رو با باطن زندگی خودتون مقایسه نکنید...
شاید اگر از باطن زندگی آدم ها خبر داشته باشید،خدارو شکر کنید که چقدر خوبه که تو همین جایگاهی که همیشه بودین،هستین...
یعنی دروغ گفتن و ترسیدن و نکردن خیلی کارها و نگفتن خیلی چیزها...
میبینم که خانم شدن یک جور خر شدن است،
و دختر خوب بودن،کلاه گذاشتن سر آدم هاست...
خاطره های پراکنده_ گلی ترقی
امروز ساعت 5 صبح از خواب پا شدم که درس بخونم.
بنا به دلایلی اونقدر خوشحال بودم که میخواستم امشب بیام و شادیمو با شما قسمت کنم...
اعتقاد داشتم که هیچ چیزی نمیتونه شادی امروزمو بهم بریزه...
اما دو تا اتفاق باعث شد امروز تمام تصوراتمو بهم بریزه....فکر میکردم امروز قراره بهترین روز باشه اما یکی از بدترین روزها شد...
اول اینکه سرم محکم خورد به یه تیزی که همیشه مزاحمه
و بعدشم که خونریزی و بیمارستانو این مزخرفات...
دوم اینکه حادثه ی پلاسکو تلخ ترین بود....تلخ ترین...منی که صدها کیلومتر فاصله دارم با اونجا قلبم با این شدت درد میکنه...
دیگه تکلیف آدمهایی که شاهد از دست رفتن یه عده آدم بی گناه بودن چیه؟؟
هربار که نگاه میکنم فیلم فاجعه ی امروزو ،چشامو میبندم...
میگم خدایا اینبار نریزه...
ولی چشامو که باز میکنم میبینم که بیست تا از دلاورمردامون حبس شدن و رفتن زیر آوار...
دردناکه که اینجا نشستم و هیچ کاری ازم برنمیاد...
یه حسی میگه هنوزم امیدی هست...نمیگم شهید شدن....نمیگم که خیلیا "بی پدر" شدن....
هنوز برای این حرفا زوده..هنوزم امیدی هست....خدایا...
پ.ن1: دعا میکنم...دعا میکنم...دعا میکنم...
پ.ن2: دود بودو دود بودو دود...
پ.ن3:زندگی یک آن فرو میریزه و تاوانش رو آدمایی میدن که قهرمانی تقدیرشون بوده...
متاسفم برای سی امین روز سرد دی ماه...
تا فراموش کنیم شکستای گذشتمونو،تا یه دربست بگیریم و به خنده های از ته دل برسیم...
زندگی به پشت سرش هم نگاه نمیکنه که ببینه ما نشستیم و آلبوم خاطره هامونو با بغض ورق میزنیم...
و با هر صفحه از دیروزمون اشک میریزیم...
زندگی حتی وقت نداره ببینه هنوز تو دلمون یه حسی به اون کسی که عمیق ترین زخمها رو به قلبمون زد داریم...
زندگی جلو میره حتی اگه ما حالمون بد باشه،حتی اگه نای پا شدن نداشته باشیم...
باید پا شیم قبل از اینکه زندگی اونقد ازمون جلو بزنه که ناپدید شه،
باید پا شیم و پشت سر زندگی راه بیفتیم،باید پا به پای زندگی راه بریم...
باید اونقد حالمون رو خوب کنیم تا یه روزی بیاد که ببینیم این زندگی هست...
که داره پشت سرمون می دوءِ که به ما برسه...
هر چه بيشتر دوست بداريم بيشتر غصه خواهيم داشت.بيشتر فراق خواهيم کشيد
و تنهایی هايمان بيشتر خواهد شد . شادی ها لحظه ای و گذرا هستند...
شايد خاطرات بعضی از آنها تا ابد در ياد بماند اما رنجها داستانش فرق مي کند...
تا عمق وجود آدم رخنه مي کند و ما هر روز با آنها زندگی ميکنيم...
انگار که اين خاصيت انسان بودن است...!
+نامه به کودکی که هرگز زاده نشد_اوریانا فالاچی
پ.ن1:مرا با حقیقت بیازار. اما هرگز با دروغ ، آرامم نکن !
پ.ن2:مرسی بابت 1285تا صلوات
اما افسوس که نمی دانیم
در انتظار یافتن او
دعاهایمان را به کدام سو روانه کنیم.
سرانجام به خود می گوییم که او در همه جا هست،
در هر جا که به تصور آید ،
و فکر میکنیم دست نیافتنی ست و بی هدف زانو می زنیم.
و تو ناتائیل،به کسی شبیه خواهی بود که
برای هدایت خویش به سمت نوری می رود که خود به دست دارد.
هر جا بروی جز خدا نخواهی دید.
منالک می گفت خدا همان است که در پیش روی ماست.
دلبستگی نه ناتائیل،عشق!
باید دست به عمل زد بدون پیش داوری درباره بدی یا خوب و بد آن.
ناتائیل من به تو شور و شوق خواهم آموخت.
+ مائده‌هاي زميني_آندره ژيد
پ.ن1: راستش من چند وقتی میشه که همیار "محک" شدم..دلم میخواد با شما یه کاریو شروع کنم...
مرددم...نمیدونم چقدر استقبال میکنید ولی گفتم میگم حالا..اگه یه نفرم باشه،انجامش میدیم...
دلم میخواد همینجا و هفته ای یک بار صلوات بفرستیم برای کودکان مبتلا به بیماری های خاص از جمله سرطان...
همیشه وقتی آدمای مختلف باشن..بالاخره یک نفر وجود داره که دعاش بگیره...البته همه چیز به خواست خدا برمیگرده آخرش...ولی میشه تلاش کرد و دعا...
من خودم با 500تا صلوات شروع میکنم...هرکدومتون اگه یه صلوات هم بفرستید خیلی میتونه موثر باشه...
اگر واقعا دلتون میخواد و این کارو انجام میدین لطفا تو کامنت بنویسین برام که چندتا....
پ.ن2:و مـــن شــــــاید احمــَـق ترین دخترِ شهرمـان بـاشم...امـا بر این باورم که میشود صادقانه انسانها را دوسـت داشت...بی هیچ دلیل و مـنطـقی...
جودی:من با این نظریه که بدبختیو غم و ناامیدی قوای اخلاقی آدم را میسازد،مخالفم...
آدم هایی خوشبخت هستند که وجودشان پر از مهر و محبت است...
من اعتقادی به افراد بیزار از مردم و مردم گریز ندارم...
+بابالنگ دراز _ جین وبستر
برای ساختن یک جهان جعلی،
که در آن هیچ چیزی نباشد که باید،
گروهانی از آدم ها،سرسختانه تلاش کرده اند...
و به احترام همین تلاشِ جان فرسای غول آسای کمرشکن،
دمی به صداقت بازنخواهند گشت..."دمی"...
+عاشقانه آرام _ نادر ابراهیمی
خوش به حال پرنده ها...
فقط یکی دو هجا بلدند و تمام عمرشان همان را جیغ میکشند...
کسی هم نیست خفه شان کند...
کسی هم نیست وادارشان کند طور دیگری جیغ بکشند...
اندوه مونالایزا_شاهرخ گیوا
پ.ن1: تقریبا؟؟؟جواب بی نظیری است...درست هم هست...ما در هر چیز فقط تقریبا هستیم...
پ.ن2: من نه به ماه رفتم و نه به جهنم...خیلی از اون دورتر رفتم...برای اینکه زمان،طولانی ترین فاصله بین دو مکان است...
پ.ن4:روزها داره بهتر میشه هرچقدر که از پاییز فاصله میگیریم...
از هزاره ی گورها برمیخیزند...
تا ما بازماندگانِ بی دلیل را بگویند:
بو،بوی دروغ، بوی بدِ دروغ دنیا را گرفته است...
شما حواستان باشد...به سایه برگردید،سکوت کنید!
در حیرتم که خداوند...
چرا از آفرینشِ پروانه و شبنم پشیمان است،
اما از عقوبتِ آدمی هرگز...
#سارا_نوشت
پ.ن1: و من با تمام احساسم کلماتو بیان کردم...هیچ ادبیاتی در کار نبوده و نیست...
پ.ن2: برای دختری که به دنبال آرزوهاش رفت...
راز فال ورق _ یوستین گوردر
پ.ن1: فقط با نگاهي از امروز به گذشته ، متوجه زنجيره اي از علت ها ميشوي كه همه چيز را منظم مي كند و ملموس!
بی ربط نوشت : نمیدونم چرا چند وقته نوشته های کتابایی که خوندم با تموم جزئیاتش میاد تو ذهنم...فک کنم دیگه کتاب داره در نقش وجدانِ بیدارم عمل میکنه
دیشب موقع خواب داشتم به خیلی چیزا فکر میکردم...یهو این جمله از کتاب فرشته نگهبان اومد تو ذهنم:
"با افکارت نجنگ . آنها قدرتمندتر از تو هستند . اگر می خواهی از دستشان خلاص شوی ، آنها را بپذیر . به آنچه از تو می خواهند فکر کن تا خسته شوند."
و بعدش یه کاری کردم که ازم خسته شَن...هاحاها
پ.ن2: میدونم اگه بیشتر از این ادامه بدم تصمیم میگیرین که تو یه آسایشگاه روانی بستریم کنین...بنابراین تصمیم گرفتم این پُست رو تو اوج به اتمام برسونم
چند دقیقه بعد...
سام رو به مامانش: دروغ گفتم بهش...کاش به جاش شهرام محمودیو دیده بودم...
پ.ن1:سخنی با سام:
نظرت محترمه عاقا کوچولو...ایشالله شهرام محمودیم میبینی
پ.ن2:عکسم که خودتون دیده بودین دیگه...فرودگاه طوری
دهان بسته،
جهان هم بسته...
ثانیه میرود و باز نمی گردد هیچ...
لحظه وقتی برود تا که به پایان برسد ته نشین می شود
آغاز نمی گردد هیچ...
#علیرضا_آذر
پ.ن1: یک اعتراف صادقانه...من دیوونه ی شعرهای علیرضا آذر هستم...آخه انقدر خوب؟مگه میشه؟؟
پ.ن2: پیشنهاد میکنم حتما شعرهاشو بخونید...پیج ایستاگرام ایشون: alireza_aazar
زیباتر از ستارگان آسمان شب های اجدادمان است...
و شاید
همین گمان واهی بود...
که آسمان شهرمان را این چنین خالی از ستاره کرد...
کاش حال باور کنیم ماه ،
خوشبختی تمام بی ستاره هاست...
#عادل_دانتیسم
